"เมืองเล็ก ๆ ที่มีเรื่องเล่าขานมากมายเต็มไปด้วยความรักใคร่สามัคคี และความสุขสำราญ" เถียน หลงปิง นักกีฬาผู้พิการทางการมองเห็น วัย 52 ปี ฟังเพลงนี้และหยิบจักรเหล็กที่วางอยู่ใกล้วิทยุที่เขากำลังฟังอยู่เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการฝึกซ้อมชุดต่อไป กว่า 30 ปีมานี้เขาใช้ชีวิตสงบสุขแต่แข็งแกร่งในวิธีที่เกือบจะกล่าวได้ว่ามีอารมณ์ "สบาย ๆ" แบบนี้ ในฐานะหนึ่งในทีมนักกรีฑาผู้พิการมณฑลหูเป่ย เถียน หลงปิงยังคงมุ่งมั่นที่จะสู้ต่อในการแข่งขันกีฬาผู้พิการแห่งชาติเป็นครั้งที่ 8 เขากล่าวว่า “ผมยังไม่เคยคิดจะเกษียณ ตราบใดที่ผมยังสามารถทำได้ ผมจะลงแข่งขว้างจักรต่อไป”

ในปี 1969 เถียน หลงปิง เกิดที่จังหวัดปกครองตนเองชนเผ่าม้งและชนเผ่าปู้อี เมืองเอินซือ มณฑลหูเป่ย เขาเริ่มผูกพันกับกีฬาตั้งแต่วัยเด็กและเข้าร่วมทีมมวยปล้ำเมืองเอินซือ โชคชะตามอบพรสวรรค์แก่เขา แม้สูญเสียการมองเห็นระหว่างฝึกบาสเก็ตบอลในปี 1989 แต่เขายังไม่ท้อใจ เขาเข้าร่วมทีมนักกีฬาผู้พิการโดยบังเอิญซึ่งจุดประกายความหวังให้กับชีวิตอีกครั้งเมื่อได้สัมผัสกับกีฬาสำหรับผู้พิการ ปัจจุบันอายุมากกว่า 50 ปีแล้วแต่ความปรารถนาของเขายังไม่ลดลง ทุกวันนี้เขากำลังจะมุ่งหน้าสู่มณฑลส่านซีเพื่อต้อนรับการแข่งขันกีฬาผู้พิการแห่งชาติ ครั้งที่ 11 ที่กำลังมาถึง ตั้งแต่เดือนสิงหาคมปีที่แล้วเขาเข้าสู่ฐานฝึกกรีฑาผู้พิการแห่งชาติหวางสือ เขากล่าวว่า "ผมยอมรับความจริงเรื่องตาบอดมานานแล้ว สิ่งเดียวที่เสียใจในขณะนี้ คือ ผมยังไม่สามารถเข้าแข่งระดับนานาชาติ การเลือกยึดติดกับสนามก็อยากจะเป็นแรงบันดาลใจให้คนหนุ่มสาวมากขึ้นฝึกฝนอย่างหนัก พร้อมทั้งหวังว่า สักวันหนึ่งนักกีฬาแต่ละคนจะสามารถทำให้ความฝันเห็นการเชิญธงชาติจีนและฟังเพลงชาติจีนที่สนามกีฬาเป็นจริงขึ้น”

Tim/Lei