เมื่อปี ค.ศ. 2001 ทางการอำเภอหัวผิงก่อตั้งสถานสงเคราะห์เด็กโดยให้ครูจางดำรงตำแหน่งผู้รับผิดชอบ เด็กที่ถูกรับเลี้ยงไว้จำนวนไม่น้อยของที่นี่เป็นเด็กหญิงทั้ง ๆ ที่ไม่มีความผิดปกติทางร่างกายหรือจิตใจใด ๆ  ประสบการณ์ดังกล่าวทำให้ครูจางเกิดความตั้งใจว่า จะต้องระดมทุนเพื่อก่อตั้งโรงเรียนสตรีระดับมัธยมปลายซึ่งเปิดให้เรียนฟรี ไม่ว่าจะเผชิญความยากลำบากเพียงไรก็ตาม ต้องให้กลุ่มหญิงสาวในเขตภูเขามีโอกาสได้เรียนต่อ มีโอกาสสอบเข้ามหาวิทยาลัย และเปลี่ยนอนาคตของตนเองได้

ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2002 เป็นต้นมา ครูจางทุ่มเทระดมทุนสร้างโรงเรียนสตรีระดับมัธยมปลาย ช่วงเวลานั้นความฝันของเธอพูดได้ว่าไม่มีวันจะเป็นจริงได้ เนื่องจากจีนมีการศึกษาภาคบังคับ 9 ปี คือตั้งแต่ระดับประถมศึกษาจนถึงระดับมัธยมศึกษาตอนต้น  ดังนั้น จึงไม่มีนโยบายที่เกี่ยวข้องมาสนับสนุน อีกทั้งผู้คนส่วนใหญ่ยังไม่เชื่อครูจาง  กลับคิดว่าเธอเป็นคนโกหก ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีคนมองว่าเธอเป็นขอทานด้วยซ้ำ เวลา 5 ปีผ่านไป ครูจางใช้ความพยายามอย่างสุดความสามารถ แต่กลับระดมเงินทุนมาได้แค่หนึ่งหมื่นหยวนเท่านั้น สำหรับเป้าหมายการก่อตั้งโรงเรียนแห่งหนึ่งขึ้น  1 หมื่นหยวนไม่อาจช่วยได้แม้นิดเดียว

จุดเปลี่ยนอยู่ที่ปี ค.ศ. 2007 ปีนั้นเอง ครูจางในฐานะผู้แทนพรรคคอมมิวนิสต์จีนประจำอำเภอหัวผิง เดินทางมายังกรุงปักกิ่งเพื่อเข้าร่วมการประชุมสมัชชาใหญ่พรรคคอมมิวนิสต์จีน ครั้งที่ 17 ก่อนการเดินทาง หน่วยงานท้องถิ่นมอบเงิน 7,000 หยวน เพื่อให้เธอซื้อเครื่องแต่งกายใหม่ชุดหนึ่ง เพราะเงินของครูจางใช้ไปกับการก่อตั้งโรงเรียนสตรีหมดแล้ว แต่ครูจางกลับใช้เงินก้อนนี้ไปจัดซื้อเครื่องคอมพิวเตอร์ชุดหนึ่งให้กับโรงเรียน เพื่อให้นักเรียนมีโอกาสไปสัมผัสกับโลกภายนอกได้ ต่อมาระหว่างการประชุมที่กรุงปักกิ่ง ขณะที่ผู้แทนที่เข้าร่วมการประชุมต่างแต่งตัวเรียบร้อย มีผู้สื่อข่าวคนหนึ่งสังเกตว่า ครูจางที่มาจากมณฑลหยุนหนานคนนี้กลับสวมกางเกงเก่ามากแถมยังมีรู ด้วยจึงไปสัมภาษณ์ พร้อมกับรายงานข่าวครูจางและช่วยถ่ายทอด “ความฝันของครูจาง” ไปยังทั่วทั้งสังคมในวงกว้าง หลังจากนั้น หน่วยงานการศึกษาของมณฑลหยุนหนานจึงจัดงบประมาณ 2 ล้านหยวน นอกจากนั้น บริษัทต่าง ๆ ยังพากันสนับสนุนเงินทุน จนกระทั่งเดือนสิงหาคม ปี ค.ศ. 2008 โรงเรียนสตรีระดับมัธยมปลายอำเภอหัวผิงจึงก่อตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการ โดยครูจางรับหน้าที่เป็นครูใหญ่ของโรงเรียนแห่งนี้

โรงเรียนมัธยมปลายหญิงล้วนอำเภอหัวผิง ออกค่าเล่าเรียน ค่าชุดนักเรียน ค่าหนังสือ รวมถึงค่าน้ำค่าไฟ แก่นักเรียนหญิงทุกคนได้ช่วยแก้ไขปัญหาเกี่ยวกับค่าเล่าเรียนของครอบครัวยากจนในระดับหนึ่ง กลุ่มหญิงสาวมีโอกาศเรียนต่อแล้ว แต่นี่เป็นเพียงความสำเร็จขั้นแรก การดำเนินงานของโรงเรียนยังต้องฝ่าฝันอุปสรรคอีกมาก

ในเขตพื้นที่ยากจน ผู้ปกครองจำนวนไม่น้อยไม่เห็นถึงความสำคัญของการศึกษา คิดว่าลูกไม่จำเป็นต้องเรียนต่อและสอบเข้ามหาวิทยาลัย เพราะเสียเวลาและเสียเงิน ลูกควรเรียนอาชีวะศึกษาดีกว่าจะได้ทำมาหากินได้โดยเร็ว แต่ครูจางไม่เห็นด้วย  เธอกล่าวว่า ถ้าเป็นแบบนี้ก็ไม่ต้องมีโรงเรียนสตรีแห่งนี้แล้ว ความพยายามความทุ่มเท ความเสียสละของทุกคนก็คงสูญเปล่า ไม่มีความหมายแล้ว ครูจางกล่าวว่า  “การที่ผู้หญิงได้รับการศึกษามากพอ จะช่วยเปลี่ยนอนาคตของครอบครัวถึง 3 รุ่น หากตัวคุณแม่มีระดับความรู้ที่มากพอ เธอจะไม่ยอมทิ้งลูกสาวของตัวเองและย่อมจะให้ความสำคัญต่อการศึกษา เมื่อลูกสาวกลายเป็นแม่คนแล้วจะย่อมทำตามแบบอย่างของคุณแม่ ทำให้ลูกหลานรุ่นต่อ ๆ ไป จะสามารถออกจากป่าลึก ออกจากความไม่รู้หนังสือ ออกจากความยากจน เพื่อมีชีวิตที่ดีงามยิ่งขึ้น” วัตถุประสงค์ของครูจาง คือ อยากให้สภาพวงจรอุบาทว์จากรุ่นแม่ที่ไม่รู้หนังสือสู่ลูกที่ไม่รู้หนังสือสิ้นสุดลง แนวคิดมุมมองดั้งเดิมที่ว่า  การศึกษาของผู้หญิงนั้นไม่สำคัญจะได้หมดไป

(Tim/Zi)